Samodzielne przygotowanie marcepanu

Czasami do wypieków czy ciast potrzebujemy masy marcepanowej. Jeśli nie możemy jej kupić w sklepie naturalnie warto pomyśleć o samodzielnym przygotowaniu marcepanu.

Niezbędne składniki:
- 240g migdałów (obranych lub w łupince)
- 240g cukru pudru
- 30 ml wody różanej można zastąpić 30 ml rumu, koniaku, likieru Amaretto
- łyżeczka aromatu migdałowego

Przygotowanie:
1. Jeśli posiadamy migdały w łupince należy je wsypać do miski i zalać wrzątkiem. Pozostawić na 5-10 minut. Po kontakcie z wrzącą wodą skórka powinna łatwo zejść.

2. Suche i obrane migdały należy bardzo dokładnie zmielić np. blenderem. Masa powinna być idealnie gładka, lekko tłusta i łatwa w zgnieceniu.

3. Do zmielonej masy wsypujemy cukier puder, wlewamy 30 ml wody różanej lub alkoholu i 0,5 do 1 łyżeczki aromatu migdałowego i ponownie miksujemy.

4. Po dokładnym zmieleniu powinniśmy otrzymać 520g masy marcepanowej. Jeśli proporcje zostały odpowiednio przygotowane nie powinna być sucha, jeśli będzie zbyt sucha można dodać jeszcze odrobinę wody różanej lub alkoholu.

Przechowywanie:
Masa może być przechowywana nawet przez 2 tygodnie w lodówce o ile zostanie szczelnie zamknięta.

Podstawowe informacje o marcepanie

Marcepan to słodka masa w której skład wchodzą głownie prażone i zmielone migdały oraz cukier i olej migdałowy. Pod wpływem temperatury (wystarczy nawet 40 stopni C) masa staje się plastyczna przez co często jest wykorzystywana do formowania ozdobnych kształtów dekoracyjnych.

Skąd wzięła się nazwa marcepan
Odwieczny zwyczaj polski nakazywał wypiekać smaczny i okazały kołacz weselny jako ciasto obrzędowe. Przybywający z Zachodu do Polski aptekarze zaczęli "wypiekać marcypany na uroczystości domowe Polaków".

Historia marcepanu 
Znana już w średniowieczu, przywędrowała do Europy prawdopodobnie razem z najazdami tureckimi, lecz spór o autorstwo przepisu toczą także między sobą Włosi i Węgrzy. Za europejską stolicę marcepanu uważa się położone w Niemczech miasto Lubeka. W przeszłości marcepan był bardzo popularny w całej Europie, ponieważ jest prosty do wykonania. Występował w wielu odmianach, twardy i miękki, różnokolorowy, z dodatkiem bakalii, w towarzystwie różnych owoców. Wyrabiano z niego również wyrafinowane produkty cukiernicze, jak np. szachy (zbitą figurę zjadał zwycięzca) lub znane z filmu Amadeusz Miloša Formana "sutki Wenery".